Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

What about Some Love


Σε έναν κόσμο όπου η ανειλικρίνεια είναι το διαβατήριο της κοινωνικής αποδοχής, είναι αναγκαίο να εξαπατούμε ως ένα βαθμό, προκειμένου να ζήσουμε και να ευτυχήσουμε, ωστόσο, δεν πρέπει ποτέ κανείς να λέει ψέματα στον εαυτό του, διότι τότε δεν θα έχει κανέναν να εμπιστεύεται. Ο δυστυχής άνθρωπος είναι αυτός ο οποίος, επιτρέπει τα λάθη του να μετατρέπονται σε ασφυξίες του μυαλού. Είναι αυτός ο οποίος ρημάζει την ψυχή του και την τυλίγει σαν το παραδοσάκουλο. Είναι αυτός που δεν αγαπάει …
Βέβαια, γνώρισα και την ηθικολογία. Μίζερη, ασυνάρτητη, άστοχη. Ποτέ μου δεν την ανέχτηκα.
Σε ένα βαλς ονείρων, βαδίζω ρυθμικά και σταθερά, μελετώντας την κάθε σου κίνηση, αφουγκράζοντας κάθε σου ψίθυρο, ενδίδοντας σε κάθε σου ματιά. Μην υποτιμάς τους ψιθύρους. Υπάρχουν ύπουλοι, υπάρχουν και παθιασμένοι. Αυτός που ακούει τους ψιθύρους, είναι λάτρης του έρωτα, φυγάς της βρώμικης καθημερινότητας, αρτίστας της ηδονής.
Οι άνθρωποι σαν εμάς φοβούνται τα πάντα. Φοβούνται τις άρρωστες καταστάσεις του μυαλού. Κάνουν φίλους τους εαυτούς τους, γιατί τους εμπιστεύονται. Δεν αφήνουν τη ζωή να φεύγει σαν την άμμο μέσα από τα χέρια τους. Αρπάζουν κάθε στιγμή ομορφιάς της. Είναι δυνατοί, διότι όταν τους παρασύρει το ποτάμι του πάθους, γονατίζουν, γλιστράνε , χώνονται ως το κεφάλι βαθιά μέσα. Δεν τρέμουν, δίνουν και δίνονται. Και εκεί πάνω στο χαλασμό, απλώνουν τα παγωμένα, γδαρμένα χέρια τους, κόβουν κόκκινα τριαντάφυλλα και στα προσφέρουν απλόχερα. Αυτοί ονομάζονται ερωτευμένοι …


Ιωσηφίδης Ανδρέας

R.F. Io11